Wyznanie Wiary
I Zboru Kościoła Chrześcijan Baptystów w Sopocie
Przyjęte na zebraniu członkowskim w dniu 3 marca 2002 r.
1. Pismo Święte
Wierzymy i nauczamy, że Pismo Święte, tj. 39 ksiąg Starego i 27 ksiąg Nowego Testamentu natchnione jest przez Boga, nieomylne i wolne od błędów. Jest ono spójne co do treści, choć różnorodne w formie, jako że osobowość piszących nie była przez Boga wykluczana. Autorytet Pisma Świętego pochodzi bezpośrednio od Boga, jest niezależny od zdania człowieka ani nawet świadectwa Kościoła. Pismo Święte jest najwyższą normą w sprawach wiary i życia.
Mt 5:18; 24:35; J 10:35; 7:17; 1 Kor 2:7-14; 2 Tm 3:16-17; 1 Ts 2:13; Hbr 4:12; 1 J 2:20; 2 P 1:20‑21
2. Bóg
Wierzymy i nauczamy, że istnieje tylko jeden żywy, prawdziwy i wieczny Bóg, który jest Duchem. Ojciec, Syn i Duch Święty, Stwórca samoistny. W naturze swej troisty, w istocie tożsamy, w dziele wszechmocny, w czynach łaskawy, w sądzie sprawiedliwy – we wszystkim doskonały. Godzien najwyższej czci ze strony swego stworzenia.
Pwt 6:4; Iz 54:5-7; 1 Kor 8:4b; Mt 28:19
3. Bóg Ojciec
Wierzymy i nauczamy, że Bóg Ojciec jest Władcą suwerennym, który w doskonałych swych planach czyni wszystko, co zechce, czy to w dziele stworzenia, czy w dziełach swej opatrzności, czy też w dziele odkupienia.
Rdz 1:1-31; Ps 103:19; 145:8-9; Hb 1:13; J 8:38-47; Rz 8:15; 11:36; 1 Kor 8:6; 2 Kor 6:18; Ef 1:11; 3:9; 4:6; Hbr 12:5-9; 1 P 1:17
4. Bóg Syn
Wierzymy i nauczamy, że Jezus Chrystus jest Bogiem z Boga, Jednorodzonym Synem z Ojca; w Nim, przez Niego i dla Niego wszystko zostało stworzone, On jest przed wszystkimi rzeczami, wszystko na Nim jest ugruntowane. W wyznaczonym czasie, poczęty z Ducha Świętego, narodził się z Dziewicy Marii i nie tracąc nic ze swojej boskości stał się prawdziwym człowiekiem. Dzielił nasz ludzki Ios i sam będąc bez grzechu wziął na siebie grzech świata, a umierając na krzyżu stał się doskonałą ofiarą – tak zgładził nasze grzechy, przejednał gniew Boży, stał się jedynym Zbawicielem i jedynym Pośrednikiem między Bogiem a ludźmi. Złożony w grobie, dnia trzeciego zmartwychwstał w ciele, wstąpił na niebiosa, gdzie, siedząc po prawicy Boga, wstawia się za nami.
Iz 7:14; Mt 1:23; 28:6; Łk 1:26-35; 24:38-39; J 1:29; 10:15; 10:30; Dz 2:30-31; Rz 3:24-25; 4:25; 5:8; Ef 1:20; Flp 2:5-8; Kol 1:15-17; 2:9; Hbr 1:2; 7:25-26; 9:24; 1 P 1:18-19; 2:24; 3:18
5. Bóg Duch Święty
Wierzymy i nauczamy, że Duch Święty jest Osobą i jest zaangażowany w dzieło stworzenia i zbawienia. On uskutecznia Boże plany, przekonuje świat o grzechu, sprawiedliwości i sądzie. W dzień Pięćdziesiątnicy zstąpił na ludzi, dając początek istnieniu Kościoła, pieczętując jego członków, darząc ich różnorodnością Bożej łaski, jawiąc się w nich przez owoce Chrystusowego życia, pouczając i prowadząc. Na kogo On zstępuje, kto w Nim jest ochrzczony, na nowo zrodzony, ten jest dzieckiem Bożym, nowym stworzeniem, człowiekiem w Chrystusie, by w Nim odnaleźć swoją pełnię.
Rdz 1:2; J 3:5-7; 14:16-17; 15:26; 16:13-14; Dz 2:1-3; Rz 8:9; 1 Kor 12:4-13; Ef 1:13; 4:30
6. Aniołowie
Wierzymy i nauczamy, że Bóg stworzył zastępy istot duchowych, zwanych aniołami. Aniołowie służą przed majestatem Boga i posługują zbawionym. Do istot tych należy też Szatan i jego aniołowie, którzy w pysze zbuntowawszy się przeciw Bogu, zostali strąceni ze swych wyżyn. Sprzeciwiają się oni wszelkiej prawdzie i dobru, usiłują zniweczyć Boże plany, fałszują Jego dzieła i oskarżają lud Boży. Jednak, pomimo swego buntu, nie przestają być zależni od suwerennej władzy Boga, nie mogą przekroczyć ram przez Niego zakreślonych ani skutecznie szkodzić Jego zamiarom. Szatan poniósł klęskę przez krzyż Chrystusa i czeka go wieczność w jeziorze ognistym.
Rdz 3:1-15; Iz 4:12-17; Ez 28:11-19; Mt 25:41; Łk 2:9-14; Hbr 1:6-7; 2:6-7; Obj 5:11‑14; 12:1‑14; 19:10; 20:10; 22:9
7. Człowiek
Wierzymy i nauczamy, że Bóg stworzył człowieka na swój obraz i podobieństwo, jako istotę cielesną i duchową w akcie stwórczym. Mężczyzna i kobieta zostali powołani do istnienia, by żyć z Bogiem, realizować Jego zamierzenia względem siebie nawzajem i panować nad ziemią. Lecz człowiek zgrzeszył i grzech skaził jego naturę. Uczynił go martwym dla Boga i podbił w niewolę zła. To skażenie, wraz z jego konsekwencjami, stało się udziałem każdej żyjącej dziś istoty ludzkiej, tak, że nie może ona nie grzeszyć, nie jest w stanie ożywić się dla Boga, nie potrafi naprawić skażenia swej natury – jest zgubiona i czeka ją tragedia wiecznego potępienia.
Rdz 2:7; Iz 43:7; 2 Kor 5:1-9; Kol 1:16; Jk 3:8; Obj 4:11
8. Grzech
Wierzymy i nauczamy, że grzech jest przede wszystkim tkwiącą w naturze człowieka zasadą, która uniemożliwia mu pełnienie woli Boga. Grzechem też jest każdy czyn wynikający z tej niemożności, z zaślepienia pychą i z niewiary w to, co Bóg podał nam w swoim objawieniu. Grzech pociąga za sobą skutek, jakim jest śmierć i wieczne oddzielenie od Boga.
Rdz 2:16-17; 3:1-19; Ps 14:1-3; Rz 3:9-18; 3:23; 5:10-12; 6:23; 1 Kor 2:14; Ef 2:1-3; 1 J 1:8
9. Zbawienie
Wierzymy i nauczamy, że zbawienie grzesznika, to jest wybawienie go od zguby i obdarzenie życiem wiecznym, jest możliwe tylko dzięki łasce Boga i tylko w Panu Jezusie Chrystusie. Nikt, w żaden sposób i przez jakikolwiek uczynek nie może na zbawienie zasłużyć ani zapracować, ani nie może dać Bogu powodu do okazania mu łaski; może je jedynie otrzymać w darze i przyjąć przez wiarę, całkowicie zdając się na Boga. Zbawiając człowieka Bóg prowadzi go do pokuty, przebacza mu grzechy, stwarza go na nowo, darzy sprawiedliwością Chrystusa, usynawia i włącza do społeczności Kościoła. Zbawienie otwiera przed człowiekiem wszystko, co potrzebne do życia i pobożności, rodzi w nim dobre uczynki, kształtuje świętość życia.
J 1:12; 5:24; Rz 5:9-10; 6:1-22; 8:1; 8:29; 8:31-39; 1 Kor 1:4-8; 6:19-20; 2 Kor 3:18; Ef 1:7; 2:8‑10; Flp 2:12b; Hbr 7:25; 13:5; 1 P 1:18-19; 2 P 1:1-4; 1 J 3:1-3
10. Kościół
Wierzymy i nauczamy, że Kościół Pana Jezusa Chrystusa składa się z ludzi wierzących, odrodzonych przez Ducha Bożego. Głową Kościoła jest Chrystus. Wierzący są włączani do Kościoła, Ciała Chrystusa, przez samego Pana w momencie ich nawrócenia. Wierzący łączą się w zbory dla uwielbienia Boga poprzez nabożeństwa, pielęgnowanie wspólnoty, uczniostwa i ewangelizacji. W zborach odpowiednie osoby są powoływane na urzędy starszych i diakonów, aby prowadzić i posługiwać. W zborze ma być wiernie wykładane Słowo Boże. Mają tam być praktykowane ustanowienia, dary duchowe, a postanowienia przestrzegane. Każdy zbór odpowiada przed Bogiem za zwiastowanie ewangelii, właściwą dbałość o swoje sprawy i za dążenie do wspólnoty i jedności z innymi zborami.
Mt 16:16-20; 28:18-20; Dz 2:1-21; 2:38-47; 20:17; 20:28; Rz 12:5-8; 1 Kor 11:18‑20; 12:12; Ef 2:11-3:6; Flp 1:1; Tt 3:5; 2 Tm 2:2; 1 Ts 1:1; 2 Ts 1:1; Hbr 10:25
11. Ustanowienia
Wierzymy i nauczamy, że Pan Jezus Chrystus pozostawił Kościołowi na ziemi dwa ustanowienia Nowego Przymierza. Są nimi chrzest i Wieczerza Pańska. Oba mają być praktykowane aż do czasu powtórnego przyjścia Chrystusa. Ustanowienia nie dają zbawienia.
Chrzest powinien być udzielany po nawróceniu, poprzez zanurzenie w wodzie w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. W chrzcie wierzący utożsamia się ze śmiercią Chrystusa, złożeniem do grobu i zmartwychwstaniem, dając tym świadectwo rzeczywistości duchowego odrodzenia, które dokonało się w jego życiu.
Wieczerza Pańska powinna być regularnie praktykowana przez każdy zbór, na pamiątkę i świadectwo dzieła zbawienia, które Pan Jezus Chrystus dokonał na krzyżu dla grzeszników. Wieczerzę praktykujemy pod dwiema postaciami: chleba i wina.
Mt 28:18-20; J 6:48-59; Dz 2:38-42; 8:36-39; Rz 6:1-11; 1 Kor 10:16; 11:28-32
12. Rzeczy ostateczne
Wierzymy i nauczamy, że kresem wszystkich wydarzeń obecnego czasu będzie tryumfalny i oczywisty dla każdego powrót Osoby Pana Jezusa Chrystusa na ziemię. Wydarzenie to nastąpi w wyznaczonym przez Boga czasie, którego nikt z ludzi przewidzieć nie jest w stanie. Żyjący w Chrystusie zostaną przemienieni, a umarli w Chrystusie wzbudzeni, porwani na spotkanie Pana, aby mieć udział w Jego panowaniu. Sąd ostateczny ogłosi o potępieniu pozostałych i otworzy bramy wieczności, gdzie wszystko będzie poddane Bogu.
Iz 65:17; 65:25; Dn 12:2-3; Zach 8:1-17; Mt 24:27-31; 25:31-46; Łk 1:31-33; Dz 1:11; 1 Ts 4:13 18; Obj 20
